Als algemene regel geldt dat het onderwerp van het lichaam van iemand anders verboden terrein moet zijn. Image Credit: serazetdinov/iStock/GettyImages
Als u geen arts bent, is de kans groot dat u waarschijnlijk geen advies zou geven over hoe een persoon moet omgaan met diabetes type 2, hartziekte of andere ernstige medische aandoening. Maar als het om gewicht gaat, vinden veel mensen het oké om ongevraagd advies te geven of opmerkingen te maken.
Helaas is zwaarlijvigheid een zichtbare ziekte, en omdat we het kunnen zien, vinden we dat we het recht hebben om erover te praten zonder iemands verzoek, zegt Fatima Cody Stanford, MD, MPH, een arts-wetenschapper in obesitasgeneeskunde.
Advertentie
Maar zelfs als uw opmerking of suggestie schijnbaar goed bedoeld is, kan het een schadelijk effect hebben op de lichamelijke of geestelijke gezondheid van de persoon.
Hier bespreekt Dr. Stanford zeven dingen die je moet vermijden om te zeggen tegen iemand die worstelt met obesitas.
1. ‘Ik maak me alleen zorgen over je gezondheid’
Op het eerste gezicht klinkt deze opmerking zo redelijk – we weten dat obesitas verband houdt met een groter risico op andere ziekten – maar vaak zijn het gewoon anti-vethoudingen die zich voordoen als bezorgdheid. Denk er eens over na: je zou je zorgen waarschijnlijk nooit uiten aan een mager persoon met een ongezond voedingspatroon. Hoe ze er uit zien, is waar het om gaat.
Advertentie
Bovendien, als je dit zegt, impliceer je dat de persoon zich geen zorgen maakt over zijn of haar eigen welzijn, terwijl ze zich in feite ernstig zorgen maken over hun gezondheid en mogelijk zelfs meerdere therapieën hebben ondergaan voor obesitas, zegt Dr. zegt Stanford.
“Als je te maken hebt met patiënten met obesitas, weet je niet waar ze zijn begonnen of waar ze zich momenteel bevinden”, zegt Dr. Stanford. “Ik heb bijvoorbeeld patiënten die maar liefst 550 pond hebben gewogen en nu tot 300 zijn gedaald, wat betekent dat ze 250 pond hebben verloren en behouden.”
Advertentie
Met andere woorden, neem niets aan over een persoon met obesitas (of wie dan ook), vooral als je het hele verhaal niet kent.
Mensen met obesitas hebben geen kritiek nodig – ze hebben bedachtzaamheid, zorgzaamheid en empathie nodig, net als elk ander mens.
2. ‘Moet je dat eten?’
Onbeleefd, onbeleefd, onbeleefd. Je hebt niet het recht om commentaar te geven op (of te controleren) wat iemand anders eet, zelfs niet als de persoon je partner, familielid of vriend is.
Advertentie
“We moeten nadenken over hoe veroordelend dit is”, zegt Dr. Stanford. Ten eerste beoordeelt niemand een mager persoon als ze toevallig een koekje of wat chips eten. “Ze kunnen de hele tijd vreselijk eten, maar hun lichaam vertoont of vertoont geen obesitas, dus we nemen aan dat ze over het algemeen heel gezond moeten eten”, zegt Dr. Stanford.
Dat brengt ons bij het tweede punt: als je zegt “moet je dat eten?”, ga je ervan uit dat iemand altijd zo eet, terwijl dat misschien niet het geval is.
“Misschien is dit de eerste keer dat ze een traktatie hebben gehad in een aantal maanden, en ze wachten op een speciale gelegenheid, en dat is wanneer je ze ziet”, zegt Dr. Stanford. Het laatste wat iemand nodig heeft, is een waardeoordeel wanneer hij probeert te genieten van een kleine verwennerij.
“Om te worden beoordeeld op alles wat je doet, voelt vreselijk”, zegt Dr. Stanford. Mensen met obesitas hebben geen kritiek nodig – ze hebben bedachtzaamheid, zorgzaamheid en empathie nodig, net als elk ander mens.
3. ‘Je bent zo moedig/inspirerend’
Iemand moedig noemen voor het omgaan met obesitas klinkt misschien als een compliment, maar deze opmerking is misschien niet zo bemoedigend als je bedoelt en kan veel ongewenste gevoelens oproepen.
Net als wanneer iemand kanker doormaakt, is obesitas geen gekozen pad, zegt Dr. Stanford. “Het zijn gewoon de kaarten die ze hebben gekregen en ze proberen er doorheen te navigeren.”
Hoewel sommige mensen de motivatie van vrienden en familie kunnen verwelkomen, geven anderen er misschien de voorkeur aan dat je hun strijd met obesitas niet benadrukt, omdat het een probleem is dat hen veel pijn bezorgt, zegt Dr. Stanford. Voor sommigen begon obesitas in de kindertijd en is het een levenslange strijd geweest. Voor anderen ontwikkelde de ziekte zich nadat ze medicatie begonnen te nemen voor een psychiatrische stoornis of als gevolg van meerdere miskramen.
“Er zijn zoveel mogelijke oorzaken en we moeten ons bewust zijn van wat er achter de schermen gebeurt”, zegt Dr. Stanford.
4. ‘Als je er gewoon je zinnen op zet, kun je afvallen’
Voor alle duidelijkheid: afvallen als je zwaarlijvig bent, is geen simpele mind-over-materie situatie.
Deze frustrerende misvatting is een van de grootste ergernissen van Dr. Stanford. “Dit maakt me eigenlijk heel boos”, zegt ze. “Ik krijg elke dag de worstelingen van mijn patiënten te zien – mensen die elke vorm van evidence-based behandeling nodig hebben die we hier in de VS hebben en nog steeds worstelen met hun obesitas.”
Veel mensen met obesitas doen veel moeite, dus om aannames te doen dat ze niet hard genoeg hun best doen of alles doen wat ze kunnen, is buitengewoon onattent, ongeïnformeerd en kwetsend, zegt Dr. Stanford.
Keer op keer, “hebben mensen met obesitas te horen gekregen dat ze een mislukkeling zijn, en ik wil niet dat ze hun waarde of waarde beoordelen op basis van hun gewicht”, zegt Dr. Stanford.
“Mensen negatief beoordelen omdat ze ervoor hebben gekozen om evidence-based medische hulpmiddelen zoals chirurgie of medicatie te gebruiken, is een grote aanfluiting en een misvatting die we echt ongedaan moeten maken.”
5. ‘Heb je geprobeerd te sporten?’
“Nogmaals, de implicatie is alleen omdat je zwaarlijvig bent dat je het werk niet doet”, zegt Dr. Stanford. Terwijl in feite veel mensen met obesitas actiever zijn dan magere mensen omdat ze zich hebben toegewijd aan een gezondere levensstijl, zegt ze.
Bovendien is het onjuist om te concluderen dat lichaamsbeweging de oplossing is voor gewichtsverlies. Hoewel lichaamsbeweging tal van voordelen biedt – het verbetert de cardiovasculaire en mentale gezondheid en helpt het risico op dementie en bepaalde soorten kanker te verminderen – leidt voor veel mensen niet tot duurzaam gewichtsverlies en mag niet als enige strategie worden beschouwd om kilo’s kwijt te raken, zegt Dr. Stanford.
6. ‘Je hebt zo’n mooi gezicht’
Dit is het typische achterwaartse compliment. “Het houdt in dat de rest van jullie er vreselijk uitziet”, zegt Dr. Stanford.
En het voedt het dunne ideaal, dat slank zijn aantrekkelijk is, terwijl een te hoog lichaamsgewicht betekent dat je minder aantrekkelijk bent. “Dit is niet de boodschap die we aan mensen willen verkopen”, zegt Dr. Stanford, die deze gewichtsbias echt kortzichtig noemt.
Voor de goede orde, schoonheid is geen functie van lichaamsgrootte. We moeten onze waarden verschuiven van fysieke verschijning en ons in plaats daarvan concentreren op de dingen die ons van binnen gelukkig en gezond maken, zegt Dr. Stanford.
7. ‘Het is geweldig dat je op natuurlijke wijze afvalt’
Iemand een pluim geven voor het “natuurlijk” afvallen – d.w.z. zonder hulp van medicijnen of operaties – is gewoon een ander waardeoordeel verpakt in de vorm van een compliment.
“Ik raak echt gefrustreerd als mensen anderen beoordelen op welke vormen van therapie ze hebben gebruikt om hun obesitas te behandelen”, zegt Dr. Stanford. “Mensen negatief beoordelen omdat ze ervoor hebben gekozen om evidence-based medische hulpmiddelen zoals chirurgie of medicatie te gebruiken, is een grote aanfluiting en een misvatting die we echt ongedaan moeten maken.”
In feite worden deze door de FDA goedgekeurde obesitasbehandelingen vaak enorm onderbenut (slechts 1 en 2 procent van de patiënten die voldoen aan de criteria voor respectievelijk chirurgie en medicijnen, ondergaan uiteindelijk een behandeling), deels vanwege het bijbehorende stigma, zegt Dr. Stanford.
“Dat is een mislukking van ons als zorgverleners, maar ook van het grote publiek omdat ze niet accepteren dat deze therapieën werken”, zegt ze.
Terwijl mensen medische interventies voor andere ernstige ziekten zoals diabetes, kanker, hartaandoeningen en COVID van harte steunen, zien ze het gebruik van aan obesitas gerelateerde medicijnen als een karakterfout. We moeten van deze dubbele standaard af.
Het komt neer op
Als algemene regel geldt dat het onderwerp van het lichaam van iemand anders verboden terrein moet zijn. Het onderwerp gewicht mag niet worden besproken, becommentarieerd of bekritiseerd.
“We zijn heel nonchalant over deze dingen [d.w.z. praten over de grootte of het fysieke uiterlijk van iemand anders], omdat we helaas zo zijn geïndoctrineerd en het moet stoppen”, zegt Dr. Stanford.
We moeten voorzichtiger en zorgzamer zijn met onze opmerkingen, vooral omdat gewichtstoename (of -verlies) het gevolg kan zijn van iets ernstigs of traumatisch dat iemand ervaart, zoals de dood van een geliefde, depressie of echtscheiding, om er maar een paar te noemen. . “Er zijn zoveel andere dingen die aan de hand kunnen zijn, en onze opmerkingen kunnen brandstof op het vuur zijn”, zegt Dr. Stanford.
En als het gaat om kletsen over iemands gezondheid, sluit het dan op. Als u geen arts voor zwaarlijvigheid bent, kunt u de nuances van de aandoening onmogelijk begrijpen. “De heterogeniteit van de ziekte is zo complex dat we zelfs binnen dezelfde genenpool zulke verschillen zien” in termen van respons op de behandeling, zegt Dr. Stanford.
In feite kunnen zelfs goedbedoelende artsen nutteloze opmerkingen maken of ten onrechte iets aannemen over de situatie van hun patiënten, zegt Dr. Stanford. “Het is jammer dat we ervoor zorgen dat deze echt negatieve dingen worden bestendigd door de medische gemeenschap”, zegt ze.
Nogmaals, dit heeft veel te maken met onze vooringenomenheid, de tweede meest voorkomende vorm van vooringenomenheid in de VS na raciale vooroordelen, zegt Dr. Stanford. “Je kunt je voorstellen hoe het stigma op obesitas wordt verergerd voor mensen uit raciale en etnische minderheden”, zegt ze.
Dit alles wil zeggen, controleer uw vooringenomenheid – een boek beoordelen op zijn omslag is ongelukkig en oneerlijk – en onthoud u van commentaar op het lichaam, het uiterlijk of de gezondheidstoestand van iemand anders.
Advertentie