Om af te vallen worden we aangemoedigd om minder te eten. Maar hoe zit het wanneer dit tot het uiterste wordt doorgevoerd? ‘Verhongering’ of ernstige voedselbeperking met een zeer laag caloriegehalte, belemmert in feite gewichtsverlies. Hoewel het tegenstrijdig lijkt, kan het verhongeren van het lichaam van voedsel het moeilijker maken om gewichtsdoelen te bereiken.
Jonge vrouw met buikpijn. Afbeelding tegoed: Wavebreakmedia Ltd / Lightwavemedia / Getty Images
Minder is niet meer
Niet genoeg eten kan het metabolisme van het lichaam vertragen, waardoor het moeilijker wordt om af te vallen. Het lichaam kan detecteren wanneer er een verschuiving is geweest in de calorieniveaus en reageert dienovereenkomstig. Met ernstige voedselbeperking begint het lichaam zijn brandstof en opgeslagen vet te besparen. Het resultaat is dat je minder calorieën verbrandt en niet meer afvalt. Of u nu sport, werkt of slaapt, u zult de hele dag minder calorieën verbranden. Terwijl ‘op dieet zijn’ deprivatie en honger zou betekenen, leidt het te eten om te leiden tot meer succesvol gewichtsverlies en onderhoud.
Het beschermende mechanisme van het lichaam
Deze metabole reactie op verhongering toont een beschermend overlevingsmechanisme aan. Als u niet eet, denkt het lichaam dat u mogelijk een periode van hongersnood ingaat. Wie weet wanneer het volgende voedsel mag komen, dus het lichaam bewaart de opgeslagen calorieën voor later gebruik. Deze evolutionaire bescherming van onze voorouders maakt een “alles of niets” eetpatroon niet effectief voor gewichtsverlies. Hoewel langdurige hongersnood over een lange periode uiteindelijk zal leiden tot gewichtsverlies, is dit geen gezond of realistisch plan voor gewichtsverlies. Gewichtsverlies door verhongering kan blijvende schade aan het lichaam en de stofwisseling veroorzaken.
Beperking laat serotonine vallen
Naast een afname van het metabolisme, veroorzaakt een uithongerdieet ook een afname van serotonine. Deze neurotransmitter zorgt voor het rustige, vredige en tevreden gevoel. Wanneer de serotoninespiegels te laag worden, voelen mensen zich onrustiger en chagrijniger. Als je gewoontes probeert te veranderen, kan deze opgewonden toestand het veel moeilijker maken om succesvol te zijn en gemotiveerd te blijven. Hierdoor blijven lijners meer geneigd om extra traktaties uit te geven en “van de wagen” te vallen van gezond eten, op zoek naar wat vreugde en opluchting. Eten, vooral koolhydraten, ondersteunt een meer consistent serotonineniveau en de emotionele kracht om op het goede spoor te blijven.
Om af te vallen moet je ETEN
Eet om af te vallen? Het is een verandering in perceptie die gepaard moet gaan met succesvol gewichtsverlies op de lange termijn. Dr. Laura Pawlak heeft de huidige wetenschap van gewichtsverlies geëvalueerd en concludeert: “Een omvangrijk en groeiend aantal onderzoeken suggereert dat de meest effectieve aanpak voor geleidelijk en permanent gewichtsverlies een voedselplan is met veel volle granen, groenten, peulvruchten, fruit en een matige inname van goede vetten. ” In haar boek “Stop gewichtstoename” stelt Pawlak voor om vijf of zes keer per dag te eten met veel plantaardig voedsel en veel eiwitten. Blijf gehydrateerd met veel water en eet langzaam om je lichaam te laten beseffen dat het vol is voordat je overboord bent gegaan met extra hulp.
Alles in evenwicht
Voor de gemiddelde lijner resulteren periodes van verhongering in “jojo” dieetcycli en een hoger gemiddeld gewicht naarmate de jaren verstrijken. ‘Als lichaamsbeweging wordt gecombineerd met een vetarm, vezelrijk voedingsschema, worden er over het algemeen meer calorieën verbrand dan aangevuld’, zegt Pawlak. Houd een gezonde balans tussen het eten van minder calorieën dan normaal in combinatie met regelmatige lichaamsbeweging om resultaten te zien. Als je honger hebt, eet dan wat vezelrijk, caloriearm voedsel dat je metabolisme sterk kan houden. Daal nooit onder de 1000 calorieën per dag. Oefening zal uw metabole verbranding stimuleren, waardoor u die extra kilo’s kunt verbranden. Maar verhongering is nooit de sleutel tot succesvolle gewichtsveranderingen op lange termijn.