Er vinden allerlei veranderingen plaats in uw lichaam in de momenten voorafgaand aan het begin van tranen. Image Credit: morefit.eu Creative 
Wat er echt met uw lichaam gebeurt wanneer de effecten van top tot teen worden onderzocht van algemeen gedrag, handelingen en gewoonten in uw dagelijkse leven.
Of het nu een lieve veteraan-keert terug naar huis-naar-opgetogen-hondvideo of een slecht gevecht met je partner, allerlei alledaagse gebeurtenissen kunnen de drang tot huilen opwekken, zegt James Rodriguez, PhD, LCSW, directeur van trauma-geïnformeerde diensten bij het NYU McSilver Institute for Poverty Policy and Research.
De gebeurtenis die de drang om te huilen uitlokt, hoeft geen negatieve ervaring te zijn, zegt Rodriguez – mensen huilen zowel uit vreugde als uit angst, verdriet en verdriet. In elk geval kan huilen optreden wanneer onze hersenen de stressreactie van ons lichaam activeren.
Er is heel weinig onderzoek gedaan naar de handeling van niet huilen, maar velen van ons zijn bekend met de sensaties die gepaard gaan met het in bedwang houden van tranen: beklemming op de borst, een brok in je keel, plotselinge hoofdpijn. Toch weten we een beetje wat er in het lichaam gebeurt voordat de tranen beginnen. Dit is wat er door je hele lichaam gebeurt in de momenten voordat de tranen hun aanwezigheid kenbaar maakten.
Je brein registreert stress
Nadat zich een mogelijk traan-inducerende gebeurtenis heeft voorgedaan, begint onze stressreactie zijn werk in de amygdala, de grijze stof in de hersenen die verantwoordelijk is voor de perceptie van emoties.
De amygdala stuurt een signaal naar de hypothalamus, die naar de rest van het lichaam communiceert om dienovereenkomstig te handelen. Het vertelt de hypofyse dat er gevaar (of stress) is, waardoor de klier het adrenocorticotrope hormoon afgeeft, volgens Harvard Health Publishing. Dit hormoon reist vervolgens naar de bijnier, die zich recht boven de nieren bevindt, waardoor ze cortisol, dat beruchte stresshormoon, afgeven.
Terwijl dit allemaal gebeurt, heeft de hypothalamus ook het sympathische zenuwstelsel geactiveerd, zegt Rodriguez; dit deel van je zenuwstelsel regelt de lichaamsfuncties die worden geactiveerd bij een vecht-of-vluchtreactie, volgens de Merck Manual.
Je hart gaat sneller
Terwijl de hersenen reageren op stress, zal het sympathische zenuwstelsel zowel uw hartslag als de samentrekkingen van uw hartspier versnellen.
“Bovendien verwijden de bloedvaten die het bloed naar de grote spieren en het hart leiden, waardoor de hoeveelheid bloed die naar deze delen van het lichaam wordt gepompt toeneemt en de bloeddruk stijgt”, aldus de American Psychological Association.
Uw ademhaling kan veranderen
Wanneer u wordt geraakt door een stressvol moment, kunt u kortademigheid en snelle ademhaling ervaren. Dit gebeurt als de luchtweg tussen neus en longen zich vernauwt.
Mensen met reeds bestaande ademhalingsaandoeningen, zoals astma, lopen mogelijk meer risico op ademhalingsproblemen als ze stress ervaren. Een significante stressvolle ervaring, zoals de dood van een naast familielid, verhoogde het risico op een astma-aanval bij kinderen met astma met bijna een factor twee, volgens een vaak aangehaalde studie uit november 2007 in Brain, Behavior and Immunity.
Je spieren reageren
Als reactie op stress stuurt de snelle afgifte van hormonen door het lichaam extra bloed naar de spieren. Het effect is misschien gemakkelijker voor te stellen wanneer een fysieke stressfactor een bedreiging vormt: uw lichaam kan snel handelen om uit het pad van een fietser te komen, zelfs voordat u voelt dat u bewust heeft geregistreerd dat de fietser uw kant op komt.
Hoe komt huilen – of niet huilen – in het spel?
Om terug te keren naar het evenwicht van de vecht-of-vluchtreactie, moet het parasympathische zenuwstelsel van uw lichaam – het deel van uw zenuwstelsel dat lichaamsprocessen tijdens routinematige, stressvrije momenten afhandelt, volgens de Merck Manual – geactiveerd worden. “Er zijn emotionele en fysiologische manieren om het parasympathische zenuwstelsel te activeren om het lichaam terug te brengen tot een bepaald niveau van homeostase”, zegt Rodriguez.
Onderzoek toont aan dat huilen je lichaam heel goed kan helpen om na het vecht-of-vlucht-moment terug te keren naar een stabiele, stabiele toestand. Huilen activeert het parasympathische zenuwstelsel en helpt het lichaam te rusten en terug te keren naar de homeostase, volgens een overzicht van mei 2014 van de wetenschappelijke literatuur over de zelfverzachtende effecten van huilen, gepubliceerd in Frontiers of Psychology .
Het onderdrukken van het huilen kan dan voorkomen dat het lichaam terugkeert naar zijn evenwichtige toestand.
Het kan ok zijn om het huilen tijdelijk te onderdrukken (hierover later meer), maar je lichaam zal in een stressreactie blijven, zegt Rodriguez. “We weten dat een lichaam dat chronisch aan stress wordt blootgesteld, op de lange termijn negatieve gevolgen heeft”, merkt Rodriguez op.
Chronische stress wordt geassocieerd met een verhoogd risico op tal van gezondheidsproblemen, waaronder hartaandoeningen, angst, depressie, obesitas, spijsverteringsproblemen en geheugen- en concentratiestoornissen, volgens de Mayo Clinic.
Waarom mensen tranen onderdrukken
Ondanks deze risico’s vinden veel mensen dat ze de drang om te huilen moeten weerstaan, en wel om veel verschillende redenen.
“Er zijn verschillende normen rond huilen in culturen”, zegt Rodriguez. Volgens een onderzoek uit september 2010 in Cognition and Emotion huilen Amerikaanse vrouwen bijvoorbeeld 3,5 keer per maand, terwijl Amerikaanse mannen ongeveer 1,9 keer per maand huilen. Volgens het onderzoek huilen vrouwen in China 1,4 keer per maand (minder vaak dan zowel Amerikaanse mannen als vrouwen).
Er zijn eindeloze verschillen in onze socialisatie rond huilen, wat door veel culturen wordt gezien als een teken van kwetsbaarheid.
“Jonge gekleurde mannetjes krijgen de boodschap om sterk en taai te zijn, en [wordt verteld dat] huilen een teken van zwakte is”, legt Rodriguez uit. “Dat soort berichten kunnen bijdragen aan die constante blootstelling aan stress die iemand tijdens stressvolle tijden in die staat van activering kan houden.”
Hoe u veilig tranen kunt tegenhouden
Ondanks de risico’s van chronische stress, geeft Rodriguez toe dat de taboes rond huilen – vooral wanneer dit op de werkplek wordt gedaan en andere situaties waarin het tonen van emoties als ongepast wordt beschouwd – nergens heen gaan. Er zijn echter gezonde manieren om het lichaam te helpen zijn parasympathische zenuwstelsel te activeren en weer in balans te komen. Deze technieken zijn afhankelijk van het omleiden van de release ergens anders.
Probeer een gedachtestoptechniek
Een manier om op dit moment niet te huilen, is door methoden te gebruiken om gedachten te stoppen, zegt Rodriguez. Je zou kunnen proberen “een stopbord cognitief in je hoofd te stoppen” om de hersenen te laten weten dat het tijd is om deze reactie te onderbreken, stelt hij voor.
Een andere cognitieve truc is om toe te geven aan “acceptatie van het gevoel”, zegt Rodriguez. Je kunt tegen jezelf zeggen: “Ik wil nu huilen, maar ik kan niet”, en geef jezelf toestemming om dat te doen op een plek waar je je prettiger voelt.
Haal diep adem
Diepe ademhaling kan soms het parasympathische zenuwstelsel activeren, wat het lichaam helpt ontspannen zonder de waterleiding.
Nog meer aanspannen
In plaats van te proberen het sympathische zenuwstelsel tegen te gaan, kunt u proberen het te versterken. Je spieren spannen, je kaak aanspannen en je vuisten balanceren, kan je stressreactie versterken, zegt Rodriguez, waardoor je meer zelfvertrouwen en controle hebt (en minder snel huilt).
Waar te gaan vanaf hier
Uitzoeken hoe je de tranen in een moment van stress kunt bedwingen, is slechts de helft van de vergelijking.
Rodriguez beschrijft de bovenstaande tips als “korte-termijn-hacks”; ze werken in het moment, maar ze zijn geen duurzame manier om met stress om te gaan. Als je de stress niet rechtstreeks aanpakt, loop je het risico te lang in die hyperactieve toestand te blijven.
“Het lichaam moet worden vrijgegeven”, zegt Rodriguez. De release hoeft niet op het moment te huilen of zelfs maar te huilen achteraf. Gezonde releases kunnen bewezen stress-busters zijn, zoals lichaamsbeweging, meditatie of een gesprek met een geliefde.
Zonder deze middelen zullen mensen eerder geneigd zijn tot ongezonde releases (zoals middelenmisbruik) en verhogen ze hun risico op de aandoeningen die gepaard gaan met chronische stress.