Wanneer u een eliminatiedieet volgt, moet u mogelijk tijdelijk voedsel verwijderen dat u leuk vindt om de oorzaak van uw ongemak te achterhalen.
Eliminatiediëten kunnen beloven een opgeblazen gevoel, hersenmist en puistjes te genezen, maar voldoen ze echt aan de hype? Voordat u een eliminatiedieet gaat proberen, is het belangrijk om te weten wat ze zijn, hoe ze werken – en waarom u ze alleen onder toezicht van een zorgverlener mag doen.
Wat zijn eliminatiediëten?
Eliminatiediëten zijn maaltijdplannen die specifieke voedingsmiddelen of voedselgroepen uit het dieet verwijderen om de oorzaak van iemands voedselintoleranties te bepalen. Ze kunnen erg handig zijn als je bedenkt dat ongeveer 15 tot 20 procent van de bevolking te maken heeft met voedselintoleranties, volgens een recensie uit december 2014 in Alimentary Pharmacology & Therapeutics .
Het doel van een eliminatiedieet is om de voedingsmiddelen te identificeren die een reeks ongewenste symptomen kunnen veroorzaken.
“Verschillende eliminatiediëten worden soms aanbevolen voor acne, migraine, ontstekingen en meer”, zegt Anna Kippen, RDN, LD, een geregistreerde diëtiste bij de Cleveland Clinic. Chronische pijn en vermoeidheid kunnen er ook toe leiden dat mensen eliminatiediëten proberen.
Maar gastro-intestinale problemen behoren tot de meest voorkomende redenen waarom mensen eliminatiediëten proberen. Het low-FODMAP-dieet is bijvoorbeeld ontworpen om mensen met het prikkelbare darm syndroom (IBS) te helpen bij het lokaliseren van specifieke koolhydraten die ze niet kunnen verdragen. Een ander voorbeeld is het schrappen van zuivelproducten om te zien of gastro-intestinale symptomen zoals opgeblazen gevoel, gasvorming en diarree verdwijnen wanneer de melksuikerlactose uit het dieet wordt verwijderd.
“Je zou zelfs kunnen stellen dat de Paleo, Whole30 en glutenvrije diëten allemaal eliminatiediëten zijn”, zegt Shanti Eswaran, MD, een gastro-enteroloog en universitair hoofddocent bij Michigan Medicine.
Deze maaltijdplannen verwijderen immers voedselgroepen uit het dieet. Het verschil met plannen als Whole30 is echter dat ze meestal bedoeld zijn om af te vallen, terwijl eliminatiediëten dat niet zijn.
In tegenstelling tot diëten die zijn ontworpen voor mensen met voedselallergieën die langdurige therapietrouw vereisen, zijn eliminatiediëten bedoeld als tijdelijk. Ze herintroduceren ook potentiële trigger-voedingsmiddelen om te testen of ze al dan niet symptomen veroorzaken. Diëten voor mensen met voedselallergieën verwijderen allergenen daarentegen helemaal. Omdat voedselallergieën mogelijk fatale immuunreacties kunnen veroorzaken, wordt het niet aanbevolen om allergenen opnieuw in te voeren om iemands reacties op beledigend voedsel te testen.
Hoe werken eliminatiediëten?
Er zijn typisch drie fasen van eliminatiediëten: eliminatie, herintroductie en individualisering.
Fase 1: eliminatie
“Het doel van de eliminatiefase is om alle beledigende voedingsmiddelen uit het dieet te verwijderen en een volledige of bijna volledige oplossing van de symptomen te zien”, zegt Kippen. “Dit wordt meestal gedaan gedurende ongeveer vier tot zes weken, maar de meeste patiënten zullen binnen de eerste twee weken een verbetering van de symptomen beginnen te zien, afhankelijk van hun therapietrouw.”
Schattingen lopen uiteen, maar onderzoek suggereert dat ergens tussen de 50 en 86 procent van de mensen met IBS reageert op de eliminatiefase van het low-FODMAP-dieet, volgens een Gastroenterology & Hepatology -beoordeling van januari 2017 .
“We weten niet precies waarom sommige mensen reageren en andere niet, hoewel het waarschijnlijk komt omdat IBS zelf nogal variabel is”, zegt Dr. Eswaran. “Bij sommige mensen kan een dieet de symptomen van een rijvaardigheid zijn, terwijl het bij anderen stress of medicijnen kan zijn.”
De algemene vuistregel is dat als u geen verbetering van de symptomen ervaart binnen twee tot zes weken na de eliminatiefase, er geen reden is om door te gaan met het dieet.
Onthoud dat symptoomverlichting niet lineair of onmiddellijk is. “Zenuwen en bacteriën in het maagdarmkanaal hebben tijd nodig om zich aan te passen aan veranderingen in het dieet”, zegt Dr. Eswaran. ‘Misschien voel je je de ene dag goed, maar de volgende dag niet.’
Daarom is het noodzakelijk om langer dan een paar dagen aan een eliminatiedieet te houden om de effecten op de symptomen volledig te kunnen beoordelen.
Fase 2: herintroductie
De tweede fase van eliminatiediëten bestaat uit de langzame en gestage herintroductie van voedsel. Volgens Kippen is deze fase het belangrijkst.
“Als het verkeerd wordt gedaan, wordt de eliminatie nutteloos en kunnen alle symptomen terugkeren zonder dat ons informatie wordt verstrekt”, waarschuwt ze. “Het doel hier is om voorzichtig één voedsel tegelijk opnieuw te introduceren om te peilen of dat voedsel een trigger is.”
Het één voor één opnieuw introduceren van voedingsmiddelen is van cruciaal belang. Voor het low-FODMAP-dieet is de beste aanpak bijvoorbeeld om elke drie dagen één nieuw voedingsmiddel uit een bepaalde FODMAP-groep te eten (met een driedaagse ‘washout-periode’ – waarin je terugkeert naar de eliminatiefase – tussen elk nieuwe toevoeging).
U zult voedsel langzaam en een voor een willen herintroduceren om echt te begrijpen wat uw symptomen veroorzaakt.
Als een herintroductie van voedsel geen symptomen geeft, kan het langdurig in het dieet blijven. Als consumptie echter slechte reacties veroorzaakt, zegt Kippen dat het volledige eliminatiedieet moet worden hersteld totdat alle symptomen zijn verdwenen.
“Als ze eenmaal zijn opgelost, raad ik mensen aan om dezelfde voedselproef opnieuw te doen. Ik raad aan om minstens drie keer een voedselproef te doen voordat je iets toevoegt aan de ‘nee’- of’ trigger’-lijst.”
Waarom? Het kan moeilijk zijn om te weten of dat voedsel de echte boosdoener was. Bovendien is het niet ideaal om voedsel voor de lange termijn weg te snijden, dus het is belangrijk om zeker te zijn voordat je die route aflegt.
Wanneer u aan fase twee werkt, is het belangrijk om ervoor te zorgen dat het voedsel dat u opnieuw introduceert, slechts één van de mogelijke triggers bevat die u bewaakt. Probeer bijvoorbeeld watermeloen (een high-FODMAP-voedingsmiddel) in plaats van een stuk brood, dat ook tarwe, gluten, zuivel en / of eieren kan bevatten.
“Het is ook nuttig om een voedingsdagboek bij te houden om de ernst en duur van de symptomen te documenteren [tijdens de herintroductiefase]”, zegt Kippen. “Soms hebben we een symptoom en zijn we zo afgeleid of ‘eraan gewend’ dat we het missen totdat ons wordt gevraagd een dagboek op te halen en het te documenteren.”
Fase 3: Individualisering
De laatste fase van een eliminatiedieet draait om personalisatie.
“Zodra we de herintroductie hebben voltooid en voedseltriggers hebben geïdentificeerd, werken we aan het creëren van een voedingsplan dat bepaalde voedseltriggers beperkt of elimineert, maar nog steeds variatie heeft, evenwichtig is en ook de algehele gezondheid bevordert op basis van iemands specifieke medische status en doelen”, zegt Kippen.
Of voedsel levenslang moet worden verwijderd, hangt af van de persoon en de toestand. Als u allergisch bent voor een voedingsmiddel, is er geen optie om ‘gewoon te proeven’. Het eten moet worden vermeden. Als u echter te maken heeft met intolerantie of IBS, kan er wat bewegingsruimte zijn.
Stel dat je ontdekt dat appels (een voedsel met een hoog FODMAP-gehalte) je een lichte bloat veroorzaken. Het is misschien mogelijk om zo nu en dan een klein deel van je favoriete Honeycrisp te hebben en je toch op je gemak te voelen.
“Veel mensen zullen in staat zijn om kleine hoeveelheden aanstootgevend voedsel te eten na het eliminatiedieet en zullen niet aan intense symptomen lijden”, zegt Kippen.
Onthoud: spijsverteringsproblemen zijn zeer individueel, dus er is geen eenduidige benadering voor het ontwerpen van een darmvriendelijk dieet.
Voors en tegens van eliminatiediëten
Zolang eliminatiediëten correct worden uitgevoerd, mogen ze geen grote gezondheidsrisico’s met zich meebrengen, zegt dr. Eswaran. Dat gezegd hebbende, is het cruciaal om de strikte protocollen rond de maaltijdplannen te volgen.
Eliminatiediëten mogen niet worden gedaan zonder begeleiding van een zorgverlener. Kippen zegt dat ze altijd een uitgebreide beoordeling doet om de voedselvoorkeuren, voedingspatronen en medische geschiedenis van een persoon te bepalen voordat een eliminatiedieet wordt gestart.
Het is ook belangrijk om te onthouden dat eliminatiediëten tijdelijk zijn en niet langdurig moeten worden gevolgd of om af te vallen.
“Potentiële risico’s kunnen zich ook voordoen bij voedingstekorten of negatieve veranderingen in de darmflora als iemand langdurig vasthoudt aan een eliminatiedieet”, zegt Dr. Eswaran.
Als een eliminatiedieet gedurende langere tijd wordt gevolgd of niet goed wordt gevolgd, kan een lage vezelinname (in het geval van het low-FODMAP-dieet) en ongewenst gewichtsverlies optreden, voegt Kippen toe.
Eliminatiediëten worden niet aanbevolen voor mensen die worstelen met een verstoord eetpatroon, omdat de maaltijdplannen extreem beperkend kunnen zijn en daarom kunnen bijdragen aan een ongezonde relatie met voedsel.
Toch kunnen eliminatiediëten voor sommigen zowel de gezondheid als de kwaliteit van leven aanzienlijk verbeteren. “Bij de meeste van mijn patiënten ervaren ze een verbetering of volledige oplossing van de symptomen”, zegt Kippen. “Ze voelen zich zoveel beter dat de [dieetbeperkingen] niet zo intens aanvoelen.”
Voedsel dat u niet kunt eten tijdens eliminatiediëten
Er is geen enkel eliminatiedieet, maar voedingsmiddelen die vaak worden weggelaten, zijn onder meer:
1. Veel voorkomende allergenen: deze omvatten tarwe, soja, zuivelproducten, eieren, pinda’s, noten, vis, schaaldieren en sesam
2. FODMAP-voedingsmiddelen : FODMAP staat voor fermenteerbare oligosacchariden, disacchariden, monosacchariden en polyolen. Hier is waar deze uit bestaan:
- Oligosacchariden: tarwe, rogge, uien, knoflook en peulvruchten
- Disacchariden: lactose in melk, yoghurt en kaas
- Monosacchariden: Fructose in honing, appels, watermeloen, mango, peren en pruimen
- Polyolen: sorbitol en mannitol, aangetroffen in sommige soorten fruit en groenten; suikeralcoholen en kunstmatige zoetstoffen
3. Gluten
4. Alcohol
5. Cafeïne
6. Toegevoegde suikers
Het komt neer op
Er is geen enkel eliminatiedieet, maar dit soort maaltijdschema’s hebben gemeenschappelijke kenmerken. De meeste zijn bedoeld voor de korte termijn en zijn bedoeld om voedingsmiddelen te identificeren die kunnen bijdragen aan symptomen zoals opflakkeringen van de huid, een opgeblazen gevoel, hoofdpijn of vermoeidheid.
Hoewel eliminatiediëten buitengewoon nuttig kunnen zijn – vooral voor diegenen die te maken hebben met GI-problemen – zijn ze niet perfect en laten ze veel ruimte voor fouten.
“Het is heel gemakkelijk om een eliminatiedieet op de verkeerde manier te volgen en daardoor tal van problemen te veroorzaken”, zegt Kippen.
Als een eliminatiedieet de juiste keuze voor u lijkt, volg dan het maaltijdplan met de hulp van een arts of geregistreerde diëtist die u door het proces kan begeleiden en aanbevelingen kan doen, zodat u een uitgebalanceerd dieet en een gezonde relatie met voedsel behoudt.